stapot

I stapuôt "gehen" Erkul. wenn alt, zur Wurzel von stapars.

Avots: ME III, 1045


stapot

I stapuôt: ungewandt, schwerfällig gehen Lubn. Vgl. oben die Bemerkung unter stapât.

Avots: EH II, 570


stapot

II stapuôt "den Roggen in Haufen (stap(j)i) zusammenlegen" Aahof, Sessw., Golg., Selsau, Druw., Schwanb., Adleenen.

Avots: ME III, 1045


stapot

II stapuôt: s. auzas Lubn., N.-Schwanb.

Avots: EH II, 570