staupēt

staũpêt C., Arrasch, Jürg., Schujen, (mit àu 2 ) Lis., -ẽju, gew. in der Zstz. mit iz-, (beim Gehen) tiefe Stapfen, Spuren hinterlassen (z. B. in einer feuchten Wiese, von Tieren gesagt) Drosth., Tirs., Sessw., Bers.

Avots: ME III, 1049