strubulēt

I strubulēt, schmarotzen Für. I: tu strubulēdams staigā pa ciemiem Für. I. Zu struba I?

Avots: ME IV, 1093


strubulēt

I strubulêt, ‡

2) "uz ātru ruoku šļurpstuot strēbt" Gramsden.

Avots: EH II, 589


strubulēt

II strubulêt "ungeschickt und mit einem stumpfen Beit (einen Baum) behauen" Drobbusch.

Avots: ME IV, 1093