stubs,
1) = ce̦lms Elger Diction. 131 und 138;
das nachgebliebene Ende von etwas Gebrochenem U.:
nuolūza, stubs vien palika U.
pa līdumu - stubiem un vijām Mag. II, 3, 48;
2) ein abgefegter, abgebrauchter Besen U.;
3) kurz, abgenutzt Schibbenhof.
Avots: ME III,
1099