stuknīt

stuknît, stossen Wid., schlagend vorwärtsstossen Nötk. Refl. -tiês, sich stossen Oppek. n. U. Nebst stucinât, stukme und stukât III zu poln. stuk "Klopfen", r. стучать "klopfen" und (bei Walde Vrgl. Wrtb. II, 616) an. styggr "abstossend"?

Avots: ME III, 1102