stutīt

stutît Warkh., = stutêt 1; in Schibbenhof nur in besonderen Fälfen gebraucht, z. B, vom Stützen der Erbsenpflanzen mittels horizontaler, an den Seiten des Beetes aufgestellter Stangen.

Avots: ME III, 1109


stutīt

stutît: auch Lubn.

Avots: EH II, 597