taucene
taucene,
1) eine Art Suppe, Fettgrütze
Ahs. n. RKr. XVII, 57 (mit aû 2), Nigr. n. Etn. I, 42: izvārījušas siltu taûceni 2 Janš. Mežv. ļaudis II, 74. pavārīt taucenīti Janš. Paipala 38;
2) eine Art Pflanze
Konv. 2 994 (in sumpfigen Wiesen; pinguicula?), 2321, (ein Unkraut in Gemüsegärten) AP. (mit aû 2). Zu tàuks "fett".
Avots: ME IV, 135
1) eine Art Suppe, Fettgrütze
Ahs. n. RKr. XVII, 57 (mit aû 2), Nigr. n. Etn. I, 42: izvārījušas siltu taûceni 2 Janš. Mežv. ļaudis II, 74. pavārīt taucenīti Janš. Paipala 38;
2) eine Art Pflanze
Konv. 2 994 (in sumpfigen Wiesen; pinguicula?), 2321, (ein Unkraut in Gemüsegärten) AP. (mit aû 2). Zu tàuks "fett".
Avots: ME IV, 135