trīskājains

trîskājaîns, dreibeinig: ar trīskāļainu āzi LP. VII, 1060. Dazu ein Substantiv (?) trīskājainis: trīskājainis kumelins BW. 17170 (ähnlich 18563; das i zwischen n und s könnte hier such ein "Flickvokal" sein).

Avots: ME IV, 241