tums (li. tumus "повислый" bei Miežinis),

1) = tumîgs 1, tumjš, dickflüssig, tummig, schleimig Aahof, Adl., AP., Bers., Druw., Fehgen, Kalzenau, Kl., N.-Peb., N: Schwanb., Saikava, Selsau, Sessw.: tuma putra. putraimu zupa var būt tuma Fehgen u. a. tums šķidrums N.-Peb.; fett (von der Milch) Fehsen, Geistershof;

2) fleischig, wohlgenährt
Etn. IV, 147: tuma meita (in Bauske: keine Spannkraft habendu) AP.;

3) weich, ölig
Arrasch, Golg., Sessw.: tumi lini. labs mārks duod vienādu, tumu šķiedru Vīt. 25;

4) "schmackhaft
(?) Meiran. Zu tumêt.

Avots: ME IV, 262

tums,

1): auch Fehteln; t. ūdens, tuma putra Ramkau;

2): pirmā zâle nav tik tuma ("tauka") Heidenfeld;

3): (tumāks ūdens,-) tumāka šķiedra Ramkau. "vare̦ns siers." "jā! tāds t." Blaum. Raksti VI ⁵ (1939), 352. ‡ Subst. tumums: šis biezais-piens ir pa˙visam bez tumuma ("?") AP.

Avots: EH II, 702