tupa

tupa Manz. Lettus, U., Siuxt, ein Heuschober, Heuhaufen (nach U. in Livl. unbekannt); Demin. tupiņa, ein kleiner Heu- oder Getreidehaufen Sassm.: pamiklu sienu krauj tupiņās Sassm. n. RKr. XVII, 59. tu kā tupa, es kâ kaudze BW. 892. Nach Leskien Nom. 227 zu tupêt; zur Bed. vgl. etwa guba.

Avots: ME IV, 266