tutulêt Vīt., -ẽju, tutuļuôt Dond., Golg., duzen: vini cits citu jau brālīgi tutuļuoja MWM. VII. 805. Refl. -tiês, einander duzen.

Avots: ME IV, 275

‡ *II tutulêt, zu erschliessen aus ‡ iztutulêt.

Avots: EH II, 706