tīķinēt

tĩķinêt N.- Bartau, -êju, = tīkât, (heimlich) auflauern: pa dienu tīķinē, pa nakti zuog N.-Bartau. Refl. -tiês Dunika (mit ĩ), = tīkâtiês. Aus li. tykinė´ti "lauernd und schweigend umhergehen".

Avots: ME IV, 201