valdēt
vàldêt 2 (ksl. vladěti "imperare" ) Mar. n. RKr. XVII, 111, (neben vàldīt 2 "regieren") Gr.-Buschhof, Oknist, = vàldît, bezähmen: bē̦rnu nevar vairs valdēt Oknist, tāds zirgs, ka ne valdēt Rite. In Setzen gleichbed. mit valdīt "beherrschen, zegieren": viņš nespēj vàldēt 2 (verwalten) savas saimniecības. Refl. -tiês,
1) sich bezähmen:
vai nevarat valdēties? (zu ausgelassenen Kindern gesagt) Meiran;
2) sich bergen, sich lassen:
ni˙kur valdēties ar viņu Gr.-Buschh.
Avots: ME IV, 451
1) sich bezähmen:
vai nevarat valdēties? (zu ausgelassenen Kindern gesagt) Meiran;
2) sich bergen, sich lassen:
ni˙kur valdēties ar viņu Gr.-Buschh.
Avots: ME IV, 451