vervelīgs

ver̂velîgs Fistehlen, heftig, hastig, ungeduldig.

Avots: ME IV, 542


vervelīgs

ver̂velîgs: ar savu ātruo, vervelīguo runu Austnņš Raksti IV, 504. Nach Sehwers Unters. 154 aus nd. wervelik "eilig, hurtig."

Avots: EH II, 772