veterēt
veterêt(iês),
schwatzen Nigr.,
schnell durcheinander sprechen Lis.:
te nevar vis veterēt tâ, kâ mēs ... viena uotrai sakām . . . te jāzin, kur jāsaka: cienīgā lielmātiņ . . . un citādi Janš. Bandavā I, 301.
nesapruotu, . . . kuo tu te veterē Mežv. ļ. II, 118.
Avots: ME IV,
546
veterēt
veterêt(iês),
schwatzen Nigr.,
schnell durcheinander sprechen Lis.:
te nevar vis veterēt tâ, kâ mēs ... viena uotrai sakām . . . te jāzin, kur jāsaka: cienīgā lielmātiņ . . . un citādi Janš. Bandavā I, 301.
nesapruotu, . . . kuo tu te veterē Mežv. ļ. II, 118.
Avots: ME IV,
546
veterēt
veterêt:
viel sprechen Kl.-Roop.
Avots: EH II,
773