znotēns

znuotē̦ns,

1) "znuota dē̦ls" (mit ùo ² ) Vīt.;

2) "mazs, niecīgs znuots" Nötk. (mit uõ und ũ, ); Deminutiv zu znuõts Rutzau (mit uõ ), kosend, aber geringschätzig ) Blieden.

Avots: ME IV, 748