zùobuôt,

1) = zuobît 1: visu˙pirms zāģis jāzuobuo, tad zuobi jāluoka un jāizvīlē Vīt.;

2) mit einem besonderen Werkzeug die scharfen Kanten der Pferdezähne
ebnen Lubn.;

3) (einem Pferd) den Zaum anlegen
Frauenb.;

4) verspotten, höhnen
(tr.): brāļi taisās uz kalnu jāt, zuobuodami muļķīti LP. IV, 56. Refl. -tiês, spotten, sich über etw. lustig machen.

Avots: ME IV, 758

zùobuôt, Refl. -tiês: sich necken Kalz. n. BielU.

Avots: EH II, 813