I čurêt, -ēju, auch čurât [Wid.], Līniņ Wain.,

1) mit Geräusch fliessen:
lietus lija čurē̦dams. zvirgzdupe čurēja čuru V. Egl. jumti čurēja Jauns.;

2) den Urin lassen (von Kindern).
Vgl. li. čiurúoti "испускать мочу" und [čiurė´ti "струиттся", sowie klr. чурimu "rieseln" u. a. bei Berneker Wrtb. I, 131].

Avots: ME I, 422

I čurêt,

1): auch Frauenb., (čur, kad slauc) Sonnaxt;

2): auch Warkl.; ‡

3) = čur̃kstêt 3: gala ce̦puot čur AP., A.-Schwanb., Erlaa; brodeln (von kochender Grütze) Bērzgale: putra puodā čur; ‡

4) dick werden (vom kochenden Brei)
Warkl.: putra čur.

Avots: EH I, 296

II čurêt, sich gebückt halten Spr.

Avots: ME I, 422