ērcêt ["reissen" Wessen], - ēju, ērcinât, nagenden Schmerz verursachen. Refl. - tiês,

1) sich quälen, sich gräman;

2) [ercêties Nigr.] streiten
Kokn. n. U. [Wohl zu ẽrce.]

Avots: ME I, 574

ērcêt, ‡

2) schlagen
Lubn.; ‡

3) "kaitināt" (mit ẽ-) Segew. Refl. -tiês, ‡

3) "niķuoties; trotzig, hartnäckig sein" Grenzhof (Mežamuiža).

Avots: EH I, 372