ķẽniņiene, ķẽniņene, [bei Glück auch ķēniņine, z. B. Apokr. S. 285], ķẽniņiẽte, die Königin.

Avots: ME II, 374

ķẽniņiene: auch BW. plel. ² 5966, 1.

Avots: EH I, 699