ļautiņi

(ļàutiņi, Deminutiv zu ļàudis, Leute; aus der dialektischen Nebenform ļàutĩni verkürzt] - ļàutĩ: vai jautī! C.; BW. 6517 auch der Sing. ļautiņš, der Mensch.

Avots: ME II, 533