čīksts

I čīksts "?": pa čīkstiem, pa purviem LP. III, 8 (um Mitau).

Avots: ME I, 416


čīksts

[II čīksts,

1) ein Mensch, der beständig klagt
(" čīkst") Bers., Schujen;

2) čĩksts, ein knarrender Baum:
ve̦cais čīksts nuocirsts Schujen.]

Avots: ME I, 416


čīksts

II čīksts,

1) wer zu feilschen liebt (mit ì 2 ) PV.

Avots: EH I, 292


čīksts

[III čîksts 2, eine Sehnenverrenkung (im Handgelenk) Ruj.]

Avots: ME I, 416