I šņuõrêt, -ẽju,

1) schnüren
U.: šnuorē mani... ar sudraba šnuorītēm! BW. 5348. šņuorē̦tas ce̦purītes 20486;

2) mit der Schnur messen
U.: par zemes dalīšanu jeb šņuorēšanu Kaudz. Izjurieši 71;

3) schlagen
Celm.;

4) stark regnen
Ober-Kurl., Pēternieki. II

Avots: ME IV, 100

I šņuõrêt, ‡

5) mit einer geschwärzten Schnur Striche ziehen
Orellen; š. kuokus (apstrādājuot).

Avots: EH II, 654

II šņuorêt: auch (mit uõ) Frauenb.

Avots: EH II, 654

šņuorêt, = šmuõrêt, schmoren, saufen Spr., (mit uõ ) AP., Drosth.

Avots: ME IV, 100