Paplašinātā meklēšana

Meklējam 'ļauka' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā

'ļauka' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:

Šķirkļvārda mūsdienu pierakstā (13)

bļauka

bļauka (li. bliaũka "pļāpä): auch (mit aû) Gr.-Buschh, n. FBR. Xll, 77, Oknist, Warkl. auch von Erwachsenen gesagt).

Avots: EH I, 233


bļauka

bļauka [Lubahn, Pebalg, Kokn., Mitau, Kursiten; mit Kreuzb., Warkhof], comm., der Schreihals, ein unruhiges Kind Burtn.: šaušalīgs bļauka MWM. VI, 413. Zu bļaut.

Avots: ME I, 319


ļauka

ļàuka 2,

1) etwas Durchnässtes, Weiches
Drosth. n. Etn. IV, 129: ce̦pure slapja, izžulgusi kâ ļauka Vīt. pastalas izmirkušas kâ ļaukas Nerft. (tu jau esi ļaûkās2 sasvīdis; ķēve sabraukta vienās ļaûkās 2 Pampeln];

2) eine Krankheit, Anschwellung der Mandeln bei Schweinen:
cūkām ļaukas durt Nerft. pat cūkām ļaukas atslāba nuo viņas vārdiem Jauns. Zu laukas, li. liaũkos "Halsdrüsen des Schweimes; [Wellen", liaũkti "fliessen", vgl. Būga PФB. LXVI, 241 und (?) an. laug "Bad(wasser)"].

Avots: ME II, 531, 532


piešļauka

pìešļaûka 2, was sich abstreifen, abtrennen lässt: pie linu pavediena piešļauka atmūk, atbrūk vaļā Grünh.

Avots: ME III, 301


piešļaukains

pìešļaukaîns, Adj., wovon sich etwas abstreifen, abtrennen lässt: piešļaukaini vē̦rpta dzija Grünh.

Avots: ME III, 301


pļauka

pļaũka Karls., PS., Sassm.,

1) die Ohrfeige, Maulschelle:
puisis dabūja kaujuoties daudz pļaũku Sassm: es viņam devu pļàuku 2 pa muti Mar. n. RKr. XV, 132. tā ielika viņam pļauku sejā Saul. III, 82. Skārdiņam viņš iecirtis negantu pļauku Vēr: I; 1174. Noltens krāva Krišam pļauku par valgu Krišs Laksts 79. mājas policija lietuojuse arī dunkas un pļaukas Etn. III, 172; "der Faustschlag" Ar.;

2) pļaũka, comm., ein Verschwender
Schibbenhof: viņš gan bija tas lielākais pļauka un plencis MWM. X, 425; pļaũka "ein Pantoffelheld, der sich von der Frau schlagen lässt" Gaweesen. Zu pļaut 1 3.

Avots: ME III, 366


šļauka

I šļauka,

1): "kas bez vajadzības guļ" (mit "àu 2 ") Kalz.

2): man nāk šļaûkas 2 , - būs jāiet gulēt Seyershof; ‡

4) comm., wer streicht, massiert
(mit àu 2 ) Lettg.

Avots: EH II, 644


šļauka

I šļauka,

1) šļaûka Gr. - Buschh., Kreuzb., Lubn., Saikava, Selsau, Sessw., Warkh., einer, der sich rekelt
(šļaukā(ja)s);

2) šļauka U., Plur. šļaukas U., (mit aû) Bers., Kr., Lubn., Saikava, Sessw., das Recken, Rekeln:
man uznāca šļaukas Bers. Sessw. U. a. šļaukas vien bija, (das Fieber blieb aus,) es blieb nur noch das Recken und Brechen der Glieder U.;

3) šļaũkas Widdrisch, šļaûkas 2 Salis, = šļuoka, die eingetretene Spur im Getreide oder Gras. Zur Bed. 1 und 2 vgl. šļaucīties 1, zur Bed. 3 - šļaukt I.

Avots: ME IV, 65, 66


šļauka

II šļàuka 2 : alus š. (= lase) Pas. XIII, 275 (aus Serbig.).

Avots: EH II, 644


šļauka

II šļàuka 2 Warkh., = šļanka: nu vairs spainī dibe̦nā tāda maza šļauķa vien ir Upīte Medn. laiki. Urspr. - ein Schluck?

Avots: ME IV, 66


šļauka

III šļauka, der Schtauch; eine Spritze Latv.: luokans kâ gummijas šļauka Upīte Medn. laiki. Aus dem Deutschen.

Avots: ME IV, 66


šļaukans

šļaũkans,

1): š. (mit "aû"; "nuomieguojies") cilvē̦ks Laud.;

2) "glatt"
(mit "aû") N.-Schwanb., Stom.; "glatt; schräg" (mit aũ) Nötk.

Avots: EH II, 644


šļaukans

šļaũkans Bershof, (mit aû) Bers., = šļaugans, schlotterig, schludrig Lennew., V. Zur Wurzel sleu- - bei Walde Vrgl. Wrtb. II, 708 f.

Avots: ME IV, 66

Šķirkļa skaidrojumā (12)

bļauska

bļaûska PV., Schwanb., (mit 2 ) Lemb., (mit ) Smilten, comm., = bļauka.

Avots: EH I, 233


garšļauku

gaŗšļaũku, gaŗšļaûku C., Dond., gaŗšļaũkus Gr. - Sess., [gàŗšļiêkis Ronneb., Smilt., gaŗšļiêkus Serbig., gaŗšliêku 2 Ruj., gaŗšlauku Dubena], gaŗsļiêku, Adv., der länge nach gestreckt, ausgestreckt, die Länge lang, streckelang: gaŗšļaukus atlaisties, izlaisties, nuolaisties, izstiepties, likties, gulēt, pakrist: kungs likās gaŗšļaukus LP. VI, 392. sāpēs vilks atgūlies gaŗšļaukus VI, 26. viņš nuolaidās gaŗšļaukus uz zemi JR. V, 84. Vgl. gaŗgāzu, izšļauku; šļauka.

Avots: ME I, 608


laukas

I laukas [li. łaukos SzDi., s. Leskien Nom. 229],

1) die rote Suppe, die auf Schläge aus der Nase läuft
L.;

2) eine Schweinekrankheit, Mandeln
Angel.; der Rotlauf der Schweine RKr. III, 130. Vgl. ļauka.

Avots: ME II, 426


ļauks

ļauks, schlaff, herabhängend: ļaukas ausis Gr.-Essern. [Vgl. ļaugans.]

Avots: ME II, 532


nošļaucīt

nùošļaũcît: auch Smilt.; šāva Lukstam ar ruoku gan pa vienu, gan pa uotru vaigu, tuos brangi nuošļaucīdams Vanagu ligzda 13. de̦sas dējuot, tâ saucamuo asiņu putru ievada tīrītā luopa zarnā pa pudeles kaklu un ar ruoku nuošļauka pa zarnu uz leju N.-Peb.; "gaŗi ve̦lkuot nuomazgāt" Dr.: n. kam muguru ar slapju lupatu. Refl. -tiês,

1): "nuostaipīties" Hasenp. (mit 2 ), Heidenfeld (mit au), Trik. (mit aû);

2) eine gewisse Zeit vertrödeln
Hasenp., Heidenfeld.

Avots: EH II, 96


nožvindzēt

nùožvindzêt, nùožviñkstêt, nùožvingzdêt, intr., einen klingenden, sausenden Schali von sich geben: akmens man gar ausi nuožvindzēja Por. izkapts nuožvinkstēja. nuožvingzdēja pļauka gar ausīm RA.

Avots: ME II, 895


pļiuka

pļiũka Salis, Adiamünde, Zögenhof, = pļauka, die Ohrfeige, Maulschelle, der Schlag mit der flachen Hand.

Avots: ME III, 371


pļuka

pļuka Freiziņ, = pļauka, die Ohrfefge: cūkganis dabūja nuo saimnieces krietnu pļuku pa ausi Ahs.

Avots: ME III, 372


šļaucīt

šļaũcît,

1): streicheln, massieren
(mit aû) Skaista; "(slimu pakrūti) ar siltu ūdeni un ziepem glaudīt" (mit aû) Warkl.; de̦sas dējuot asiņu biezputru šļauka ar ruoku lejā N.-Peb.; ‡

2) "(die Ärmel) aufstreifen"
(mit àu 2 ) Meiran. Refl. -tiês,

1): "guorīties" (mit aû) Linden in Kurl.; kaķi mē̦dz š. gar cilvē̦kiem A.-Schwanb.

Avots: EH II, 644


šļaukt

I šļaukt Wessen, gleiten machen, lassen Wid.; = šļukt Für. I; die Füsse schleppend gehn (mit àu 2 ) Mar.: kuo tu šļauc! redzi, kāda grīda paliek! Mar. n. RKr. XV, 139; hinunter glitschen, rutschen Ramkau; glitschen (mit àu) C., A. - Schwanb. Refl. -tiês, gleiten (mit àu) C.: laîva šļaucās ar malu gar gļuotām D. Goŗkijs 44; fallen Warkh. Subst. šļaukšanâs Spr., = šļauka I 2. Nebst šļaukât III, šļukt und šļūkt etwa (s. Wood AJPh. XXIV, 48 und 54) zu li. slúkau "schleiche", mengl. slouh "abgestreifte Schiangenhaut" und (vgl. Walde Vrgl. Wrtb. II, 711) d. dial. schlauch "schlau"?

Avots: ME IV, 67


šļoka

šļuoka,

1) šļuõka Grünw., Gr. - Sessau, Salis, Widdrisch, Zögenhof, šļùoka 2 Bers., Kr., Kreuzb., Lub., Saikava, Selsau, Warkh., Warkl., der Weg, den Vieh im Getreide eintritt
U., Grawendahl, Spur im tauigen Grase Lind. n. U., Kalz., Selb.; zusammenhängende Spuren von schmutzigen Füssen auf der Diele Kalz.: kur pīles gājušas pa pļavu, palikuse šļuoka Gr. - Sessau. pa kapu ve̦lk krustiski šļuoka D. 116, 64;

2) comm., einer, der mit schleppenden Schritten geht und sich dabei (mit Kot) besudelt:
kāpēc bij slapjā laikā jāšļuokā uz tirgu? kāda nu esi nuotaisījusēs kâ šļuoka! Druw. n. RKr. XVII, 81; wer Gras oder Getreide niedertritt; wer sich umhertreibt und wessen Worte oder Taten unangenehme Folgen haben (mit ùo 2 ) Bers. Wohl aus sluõka II, vgl. stuokât I; anders Zubatý BB. XVIII, 265 und Būga LM. IV, 443. Das šļ- (für sl-) mag aus Wörtern wie šļaukas I 3 stammen.

Avots: ME IV, 80


šļoks

šļuoks,

1) schlank
Misshof n.U.;

2) = šļuokans (eingeschrumpft): gan viņš tevi... tesīs, tīdz tu paliksi šļuôka 2 un luoka kâ izvietē̦ta luba Janš. Dzimtene 2 I, 382. Vgl. sluokains II; das šļ- (für sl-) mag aus Formen wie šļaukans bezogen sein.

Avots: ME IV, 81