apņirgātapņir̂gât, tr., begrinsen, höhnisch lachend bespötteln: kuo tas te nācis apņirgāt mūs LP. VI, 550.Avots: ME I, 110
ieņirgātiesìeņirgâtiês, ìeņirgtiês, anfangen höhnisch zu lachen: viņš ieņirgājās (ieņirdzās) Vēr. II, 63; MWM. VII, 141.Avots: ME II, 49
ņirgātņir̂gât,2): auch Frauenb. (mit ir̂ 2 ); kad tu ņir̂gā 2 , tad es tev nerādu Siuxt. Refl. -tiês,1): auch Sonnaxt, (mit ir̂ 2 ) Frauenb., Siuxt.Avots: EH II, 114
ņirgātņir̂gât, -ãju, nirguôt L., ņirguôt U.,1) tr., zerren, reissen: suns ņirgāja drēbes Mar. n. RKr. XV, 128;2) intr., grinsen, hohnlachen: ve̦lns tas jau tev nirgât ņirgā LP. IV, 156. Gew. refl. -tiês [ņir̂gâtiês Kl., ņirgâtiês 2 Līn.):1) grieflachen: viss pagasts ņirgājas par viņu JR. VII, 52. viņi ņirgājas par dzejnieka darbu Vēr. I, 1164;[2) die Zähne fletschen: suņi ņir̂gājas Tirsen, Trik.).Avots: ME II, 903
noņirgāties‡ nùoņirgâtiês,1) Perfektivform zu ņir̂gâtiês 1: zē̦ns viņai nuoņirgājās pakaļ: "ve̦ca grezele!" Jauns. Raksti III, 159;2) grieflachend (die Zeit) verbringen Nötk. u. a.Avots: EH II, 72
paņirgātiespaņir̂gâtiês, paņir̂guôtiês, ein wenig grinsen, sich über jem. lustig machen: viņš paņirgājās pats par sevi Latv.Avots: ME III, 79