Paplašinātā meklēšana

atkrem̃tiês Dunika, Kal., OB., Rutzau, = atspiêstiês: uz galda atkrēmtes (mit dem Ellbogen).

Avots: EH I, 150

‡ ìekremtiês, sich anklammem Diet.; ìekrem̃ties luogā, sich mit den Ellbogen auf die Fenstetbank stützen Dunika.

Avots: EH I, 522

‡ izkrem̃tiês Dunika, sich hinaus-, herausbeugen: i. pa luogu laukā.

Avots: EH I, 458

‡ kremt (??) "kauen, zerbeissen" (aus einem handschriftl. Vokabular); "krimst" (mit èm ) N.- Peb.: kuo tu krem ("tirdi, spīdzini") viņu? Saikava. Refl. -tiês (mit èm ² ) Saikava, mäkeln, Vorwürfe machen: kuo tu te kremies ap viņu?

Avots: EH I, 649

krem̃tiês, kremjuôs, krẽmuos, sich (auf jemand) stützen: kuo tu kremies man virsū [Dunika], Wain. [Zu ahd. (h)rama "Stütze" u. a. bei Berneker Wrtb. I, 622?]

Avots: ME II, 273

‡ kre̦m̂tît ² (mit e̦!), -u, -īju Salis, nagen.

Avots: EH I, 649

kre̦mtu, s. krimst.

Avots: ME II, 273

‡ pakrem̃tiês Dunika, Kal., OB., Rutzau, sich (auf die Ellbogen) aufstützen: sēd pakrēmies uz galda.

Avots: EH II, 144

‡ pãrkrem̃tiês Dunika, = pãrlìekties: p. pāri par žuogu.

Avots: EH XIII, 203

sakrem̃tiês, sich hinübergebogen stützen auf (von mehrern Subjekten): bē̦rni sakrē̦mušies uz sklandām Dunika.

Avots: ME II, 655

‡ sakremtinât, zernagen (?): (piktums) sirdis ... sakremtina un mūžu apgŗūtina Dünsb. Trīs romant. gad. 52.

Avots: EH XVI, 419

uzkrem̃tiês Dunika, uzkrem̂tiês ² N. Bartau, sich (mit den Elthogen auf etw.) aufstützen Dunika, "uz galda uzsēsties, uzgulties, uzspiesties" N.-Bartau: saimnieks sēdēja uzkrēmies uz galda (luoga) Dunika.

Avots: ME IV, 344

jukme, der Wirrwarr, die Verwirrung, Unannehmlichkeit: kremta tur Miku šīs dienas jukme A. XVI, 615.

Avots: ME II, 116

kreminâtiês "neatkratāmi virsū līst." [Zu kremties?]

Avots: ME II, 272

krèmst,

1): auch (mit em) Adsel, Sessw.; ‡

2) häufig jem. anfahren, schelten:
kuo tu kremt mani augu dienu! Frauenb.; ‡

3) schlagen
Warkl.: k. pa purnu. ‡ Refl. -tiês, nagen (fig.): pavaicāt... par visu, kas tik gauži kremtās krūtīs Brigadere Diėvs, daba, darbs 329. viņam sirdī bē̦das krèmtās Serbig. kuo viņš var sevī krem̂sties ² (sich ärgern)! Jürg., Lemb.

Avots: EH I, 648

‡ krimšķêt,

1) "?": krimšķē̦dams skandēja stīgas Dünsb. Odis. 8;

2) "?": kuo tu kremt tuo krimteli, ka krimtele krimšķ vien? Nerft.

Avots: EH I, 654

krìmst: praes. auch krim̂tu ² Laidsen, Salis, krimšu Mahlup. Refl. -tiês, ‡

2) Vorwürfe machen:
kuo tu kremties man apkārt? Adsel. krìmtējs: ein Nagetier Zundu P. (1898) I, 58; kuoka krimtējs, wer Holzgeräte anfertigt, ein Drechsler Siuxt: kuoka krimtēji taisīja slaucenes, riteņus, ratus.

Avots: EH I, 654

uzkremstiês, (grundlos) auf jem. böse werden: viņš saviem gājējiem uzkremties Golg., Schwanb.

Avots: ME IV, 344