Paplašinātā meklēšana

čolât: leise sprechen Dond.

Avots: EH I, 293

čolât, -āju, -āju, sich gemütlich unterhalten: tie veči, pirmuo reizi tikušies, brangi var čolāt Dond.

Avots: ME I, 417

‡ izčolâtiês, nach Herzenslust schwatzen (perfektiv) Dond.

Avots: EH I, 439

‡ izkolâtiês, izkolêtiês, durch Luftspiegelung (Strahlenbrechung) sich über den Horizont hebend, sichtbar werden Salis: kuģis izkolājies, jūŗā re̦dz, ka krasts izkolājas.

Avots: EH I, 458

‡ nieduolāts, = nieduļuôts: nieduolāta tā pļaviņa Tdz. 50365.

Avots: EH II, 27

nùolāt, ‡

2) durchschelten
Wessen.

Avots: EH II, 61

[nùolāt, eine Zeitlang bellen: suns visu nakti nuolāja Bauske.]

Avots: ME II, 809

‡ nùolàtîtiês ² Meselau, aufflackern: uguntiņa vēl pāri reizes nuolātījās.

Avots: EH II, 61

I uolât,

1) rollen
(intr.) Wilzen;

2) umherschlendern, faulenzen
Ruj. und Depkin n. U. Refl. -tiês, umherschlendern, faulenzen Ruj. und Depkin n. U. Wohl zu velt "wälzen"; zum Vokalismus vgl. aksl. valiti "wälzen".

Avots: ME IV, 416

II uolât, achten (= Acht geben auf) Manz. n. U., Elger: tu neuolu RKr. XX, 135 (aus Ev.). gans bē̦g . . . un neuola... avis Manz. Post. I, 433, 441 (ähnlich: Ev. u. Ep. Joh. 10). zvērē viņš un tuo nesapruot, tad viņš . . . grē̦kuo; pruot viņš tuo un neuola tuo, tad grē̦kuo viņš divkārtīgi Syr. XXIII, 13, 26. Die III p. prs. uola (wenn mit kurzem -a) kann auch zu einem inf. *uolît gehören. Wohl zu ir. fili "Seher", cymr. gweled "sehen", lat. voltus "Gesichtsausdruck" u. a. (bei Walde Vrgl. Wrtb. I, 293).

Avots: ME IV, 416

III ùolât(iês) ² Odsen "zu Ostern mit Eiern spielen".

Avots: ME IV, 416

uolâtiês Mar., prahlen.

Avots: ME IV, 417

III ùolât(iês) ² Odsen "zu Ostern mit Eiern spielen".

Avots: ME IV, 416

uõlâts, uõluôts, = uõlains: juo tā (upīte) straujā, juo uolāta (Var.: uoluota) BW. 13118, 1 var. (aus Rothof); uõluôts PlKur., felsicht.

Avots: ME IV, 417

‡ pačolât, sich ein wenig (leise) unterhalten Dond.

Avots: EH II, 125

sakamuolât Mar. n. RKr. XV, 133, verwirren.

Avots: ME II, 644

skuolât: auch (mit uõ ) Dunika, Kal., OB., Perkunen; skuolāts vīrs Latv. Av. 1851, No 23.

Avots: EH II, 517

skuolât, s. skuõluôt.

Avots: ME III, 909

‡ škùolātājs ² Kaltenbr., = skuõluôtãjs.

Avots: EH II, 628

‡ spīguolât Lng., glanzen.

Avots: EH II, 553

aûgši,

1): ziemā iet a. (= sehr weit ins Meer hinaus)
zvejuot re̦nģes Kaugurciems. tis nav a. skuolāts Kaltenbr.;

2): auch Wessen n. FBR. XIII, 90, Sonnaxt: a. (= auf dem Heuboden)
var gulēt Sonnaxt.

Avots: EH I, 185

duñdinât [Wandsen],

1) bei sich murmeln, brummen:
dziesmiņu Freiziņ;

2) dröhnen, tönen, rasseln
Oppek. n. U.: tēlefōna izolātuors, kuŗš pastāvīgi dundināja Latv.

Avots: ME I, 516

skuõluôt, skuolêt U., skuõlât C., U., -ãju, freqn. skuolinât Lesten, Segewold, tr., schulen, in der Schule unterrichten U., (aus)bilden: skuolāts, ein Geschulter, Unterrichteter U. skuoluota arī viņa bija A. v. J. 1896, S. 676. ve̦cāki bē̦rnus tik stipri grib skuolināt Apsk. v. J. 1903, S. 458: skuõluôts zirgs, das Schulpferd Brasche. Refl. skuõluôtiês, skuõlêtiês Rutzau n. FBR. VIII, 135, sich (in der Schule) bilden, ausbilden. - Subst. skuõluôtãjs, der Lehrer: Sprw. labs skuoluotājs - labs skuolnieks.

Avots: ME III, 909, 910