budulis
II budulis, einer, dre etwas umgräbt: bubulis bubuļā visu ārā Mar. n. Rkr. XV, 108. [bud - ist vielleicht eine Kontamination von bed - (in best) und dub - (in li. dubìnti "дуплить".)]
Avots: ME I, 345
Avots: ME I, 345
budulis
I budulis,
1) der Büttel
U.;
2) der Popanz, das Schreckgespenst
(= bubulis). [bubulis aus budelis.]
Avots: ME I, 345
1) der Büttel
U.;
2) der Popanz, das Schreckgespenst
(= bubulis). [bubulis aus budelis.]
Avots: ME I, 345