denkoties

de̦ñkuoties [Turlau], = dankuoties, [sich beugen und bitten]: kuo gar mani de̦nkuojies? BW. 10071, 3 [aus Dond. - Wohl kurisch; vgl. dankuoties und diekuoties].

Avots: ME I, 455


denkoties

de̦ñkuôtiês, ‡

2) sich bedanken
NB.

Avots: EH I, 316