ducele
ducele [Neuenburg], n. V. auch ducelis, ein zweirädriger Wagen N. - Bartau u. a. [-cele zu apr. kelan. aksl. коло). an. huel "Rad" u. a., s. Walde Wrtb. 2 177 f˙unter colō. Berneker Wrtb. I, 549, Trautmann Wrtb. 125.]
Avots: ME I, 509
Avots: ME I, 509