gaura

I gaura, Geschwätz, Geschwätzigkeit, Mundwerk: tam jau tā lielā gaura A. XII, 948. [Wohl nebst gaurāt und gavilêt zu r. гòворъ "Gemurmel", говори́ть "sprechen", (unbelegt) gavatē "tönt" u. a. bei Berneker Wrtb. I, 339.]

Avots: ME I, 611


gaura

I gaura, ‡

2) eine wiederholt und laut brüllende Kuh
(?): kuo nu gaurē, gaura tāda! N.-Peb.

Avots: EH I, 387


gaura

II gaura,

1) der Taucher
Manz., Elv. lielā gaura, grosser Sägetaucher Natur. XXXVII, 245;

2) Bezeichnung eines bösen Menschen:
nuoskaities kâ gaura Naud. [Nebst gauris III, gūra "Sägetaucher" zu apr. geauris "Wasserrabe"; vgl. Berneker IF. X, 148.]

Avots: ME I, 611


gaura

‡ III gaũra Popen, Pussen, cerastium arvense.

Avots: EH I, 387