izkarināt
I izkarinât, ‡ Refl. -tiês,
1) sich durch eine Öffnung nach unten hinausbiegen
Schibbenhof;
2) = ‡ izkarâtiês Līvāni; = izšūpuôtiês Rugāji;
3) eine Zeitlang (zur Genüge) ausgehängt sein
Cibla, Zvirgzdine;
4) heraushangen
Zvirgzdine: nuo mēteļa apakšas izkarinājas diegs.
Avots: EH I, 453
1) sich durch eine Öffnung nach unten hinausbiegen
Schibbenhof;
2) = ‡ izkarâtiês Līvāni; = izšūpuôtiês Rugāji;
3) eine Zeitlang (zur Genüge) ausgehängt sein
Cibla, Zvirgzdine;
4) heraushangen
Zvirgzdine: nuo mēteļa apakšas izkarinājas diegs.
Avots: EH I, 453
izkarināt
II izkarinât, tr., nicht zufrieden lassen, gehörige necken, reizen: meitas. Refl. - tiês, nach Herzenslust tändeln, charmieren: izkarinājušies ar meitām A. XV, 342.
Avots: ME I, 748
Avots: ME I, 748
izkarināt
II izkarinât, Refl. -tiês, ‡
2) jem. für sich zu gewinnen (disponieren, beeinflussen) suchen
PV.; ‡
3) zur Genüge reizen
N.-Peb., Smilten; "izķircināties" AP.
Avots: EH I, 453
2) jem. für sich zu gewinnen (disponieren, beeinflussen) suchen
PV.; ‡
3) zur Genüge reizen
N.-Peb., Smilten; "izķircināties" AP.
Avots: EH I, 453