I kãrpa tahm., Siuxt, auch kàrpa, kàrpe, kàrps, der Karpfen (cyprinus carpis). [Nebst li. kàrpa od. li. karpė und estn. kaŕp] wohl aus dem Deutschen.

Avots: ME II, 197

II kãrpa, [kãrpe Karls.],

1) die Warze:
iznīksti, kārpa, kâ pirts, kâ rīta rasa! (Besprechungsform) Tr. IV, 223. kārpu zāle, eine Pflanze, die als Arznei gegen Warzen gebraucht wird Heniņ;

[2) ein Leichdorn
U. - Wohl zu klruss. коропавый "rauh, rissig", sloven. krapoti "Art Räude bei den Schweinen" u. a., s. Berneker Wrtb. I, 574 f. und Persson Beitr. 862.]

Avots: ME II, 197

II kãrpa (li. kárpa): auch BW. 34626, (mit à ² ) Auleja.

Avots: EH I, 603

III kãrpa [Arrasch], Drosth. n. A. X, 1, 213, [kãrps Salis], = kàrba; [= ciba U., Bielenstein Holzb. 358; ein ovales hölzernes Kästchen U.; kãrpa" ganu ciba" Ruj.]: kārpa - nuo plāna dēlīša (uoša, bē̦rza vai apses) gare̦ni apaļā formā saliekts, neliels trauciņš ar ielaistu, kuoka tapiņām iestiprinātu dibe̦nu, ar tādu pašu uzmaucamu vāku. lietuo vis˙vairāk siļķu vai reņģe ielikšanai; cietākuos liek arī sviestu vai ce̦ptu gaļu Dond. n. A. IX, 505. Auch zur Aufbewahrung von Branntwein: vedējene savu līdzatve̦stuo kārpu ar brandavu nuoliek uz galda RKr. XVI, 101; 214. Hängt wohl irgendwie mit kā`rba zusammen.

Avots: ME II, 197

III kãrpa: eine aus Borke(n) angefertigte Tüte zum Beerensammeln (mit à ² ) Zvirgzdine. Zur Etymologie s. Kiparsky Fremdes im Baltendeutsch 40.

Avots: EH I, 603