kab, statt kad, wenn doch, in Wunschsätzen im Inflänt. BW. 4091, 4389, 5924. [Nebst li. kàb aus weissr. каб; vgl. auch Le. Gr. §§ 762 und 848.]

Avots: ME II, 129

kab,

1): jis pasaka..., k, jis atve̦stu... tārpu Pas. IV, 21 (aus Ružina); ‡

2) = laî 2: kuo vien bārenīte teikšuot, tuo k. viņš izpildītu Pas. V, 403 (aus Rosittenl. Weitere Belege gibt J. Zēvers IMM. 1933 II, 183.

Avots: EH I, 572