kantēt
kañtêt, - ẽju, tr.,
1) bezimmern, behauen:
baļķus L., Ruj., Kmph., Smilt., Mar., Grob.;
2) bekanten (nähend), gew.
iekantēt;
3) prügeln:
muguru Ruj., Smilt.
Avots: ME II, 156
1) bezimmern, behauen:
baļķus L., Ruj., Kmph., Smilt., Mar., Grob.;
2) bekanten (nähend), gew.
iekantēt;
3) prügeln:
muguru Ruj., Smilt.
Avots: ME II, 156