klīns

I klīns (li. klýnas), der Bruch, Erde LKVv. S. klienis. [Vielleicht nur die ostle. Aussprache von schriftle. klienis.]

Avots: ME II, 230


klīns

III klĩns (?) Talsen, Upesgrīva, glatt: k. le̦dus.

Avots: EH I, 619