krampēt

kram̃pêt, - ẽju, tr.,

1) krampen, haken:
krampi vaļa kram̃pêt (gew. in d. Zstz. mit aiz-, at-,);

2) stehlen
Kand.; Selg. n. Etn. IV, 97, C., Aps.

Avots: ME II, 257


krampēt

kram̃pêt: zur Bed. vgl. auch nùokram̃pêt 3.

Avots: EH I, 641