kumet

kume̦t Rutzau n. Etn. I, 122, verkürzt aus kuõme̦t, s. kuomeš: [kume̦t, wann: kume̦t tu pārgāji? Rutzau.]

Avots: ME II, 311

kume̦t, ‡

2) = kamẽ̦r Lubn.

Avots: EH I, 674