nùokrustît, nùokrustuôt, tr.,

1) abtaufen;

[2) nùokrustît U. (unter krustīt), Plätze, da man nicht gehen od. weiden soll, mit einem Kreuze:
vedējs nuokrustījās LP. VII, 735.

Avots: ME II, 802

nùokrustît

1): auch Dunika. Refl. -tiês, ‡

2) sich taufen lassen
Salis: n. par baptistiem.

Avots: EH II, 56