noziegties

nùoziegtiês (li. nusižeñgti "einen Fehltritt begehen"), sich versündigen, sich vergehen: es e̦smu nuoziedzies pret dievu un cilvē̦kiem. Bei Adolphi, L., St., U. auch nùoziegt, misshandeln, verbrechen: [kuo tad es nuoziedzis? U. nuoziegt auch bei Glück: gribu es pie mana tē̦va savu mūžu nuoziedzis būt I Mos. 44, 3. tev gribu nuoziedzis būt I Mos. 43, 9].

Avots: ME II, 891