[nùošļankstêt Vank., nuôšļan̂kšķêt ² , einen dumpf plätschernden Schali von sich geben: mucu veļuot vēl dibe̦nā nuošļankšķēja alus atliekas Jürg.]

Avots: ME II, 868

nùošļankstêt: auch (mit añ ) Stenden, (mit an̂) Nötk. ‡ Refl. -tiês, = ‡ nùošļañderêtiês: ūdens viņam skrejuot nuošļankstējās Pēt. Av. IV, 30.

Avots: EH II, 96