pẽkstêt, -u, -ēju,

1) schnattern
Sassm. n. RKr. XVII, 45, Dond.;

2) eine
pẽkste 2 schallen machen Bauske.

Avots: ME III, 207

I pẽkstêt,

2): = pēkšêt 1 Diet.

Avots: EH XIII, 227

‡ *II pẽkstêt zu erschliessen aus ‡ izpẽkstêt und nùopēkstêt.

Avots: EH XIII, 227