pìepît,

1) dazu-, hinzuflechten;

2) anbinden, anfesseln:
vīrs ... piepinis zirgu turpat tre̦knajā zâlē Etn. II, 86. Laima pina pinekliņu...; piepin labu mātes meitu pie nelieša tē̦va dē̦la BW. 12001;

3) flechtend (mit Geflochtenem) anfüllen:
piepīt gruozu pilnu ar vaiņagiem. Refl. -tiês, sich anbinden; sich hinzugesellen: itin neviļus ve̦lns piepinies LP. V, 136. - Subst. piepinums, das Dazu-, Hinzugeflochtene.

Avots: ME III, 279

pìepît,

3): zur Genüge, in grösserer Menge flechten:
piepinis juostu (gen. pl.) Pas. XI, 120. puikas pa ganiem piepin gruozus AP. Refl. -tiês, ‡

2) sich mit Geflochtenem (Verschlungenem) anfüllen:
pilni spruosti piesapin zvȩ̄ru un putnu Pas. V, 171 (aus Makašēni).

Avots: EH II, 265