I plaka (urgerm. *flahō "Fläche" bei Fick Wrtb. III4, 250),

1) der Kuhfladen
St.;

2) "līdze̦nums; ieplaka" Lös. n. Etn. IV, 165. Zu plakt.

Avots: ME III, 316

II plaka, in der Verbind. plika plaka, Interj.: plika plaka, karašiņa BW. 15891, 3.

Avots: ME III, 316