planckāt

I planckât: durch Kot waten (mit àn 2 ) Lubn. n. Fil. mat. 29. Refl. -ties,

1): ūdeņa silē nez˙kas planckājas Pas. X, 27;

2) = plañdîtiês 2: da ruokai aizliec piedārkni, kab nesaplanckātu! Auleja. Zur Bed. vgl. auchnùoplanckâtiês.

Avots: EH II, 283


planckāt

‡ II plañckât Orellen, schlagen, prügeln.

Avots: EH II, 283


planckāt

planckât, -āju, in nassen, klatschenden Kleidern einhergehen Fest., Etn. IV, 165. Refl. -tiês, Wasser vergiessen, "pieliet slapju mājü Lubn.; im Wasser plantschen, plätschern Domopol: bē̦rni planckājas pa ūdeni Bauske, N.-Peb.

Avots: ME III, 318