plecis

I plecis: plecs (maskuliner i -Stamm) Fest. n. FBR. XVII, 87,

1): auch Gr.-Buschh. n. FBR. XII, 76, Frauenb., Salis, Siuxt; die Schulter
Grob., Heidenfeld (neben plȩcs), Perkunen n. FBR. XVIII, 129 (daneben nom. plur. plȩci), dat.-instr. plur. plečiem BW. 12927.

Avots: EH II, 289


plecis

‡ II plecis,

1) = placis Nerft n. FBR. XIX, 115, Sonnaxt n. FBR. XVI, 44, Wessen: tirgus p. Sonnaxt. ielās, plecī, sȩ̄tā Jauns. Raksti VIII. 371; die Gesamtfläche eines Bauernhofes
Kaltenbr.: deviņas pūravietas bija visa pleča. uz sava pleča ganīt;

2) das Freie, das freie Feld (im Gegensatz zum geschlossenen Raum):
zirgi uz pleča (= ārā) Sonnaxt. zirgus rītā vajag vest uz pleča Kaltenbr. kad brauce tālāk uz pleča (weiter fort vom Hause, ausserhalb der eigenen Grenzen), tad zirgus vajadzēja apkalt Sonnaxt.

Avots: EH II, 289


plecis

plecis,

1) auch der Pl. pleči U., Vorderviertel eines geschlachteten Tieres
U.: priesterim būs duot . . . pleci V Mos. 18, 3; der Bug Karls.;

2) auch der Pl., weibliche Jacke ohne Ärmel
U.; pleči, ein Wams ohne Ärmel Trik. n. U.; plecīši, ein Kamisol ohne Ärmel Smilt. n. Mag. IV, 2, 135. Zu ple̦cs.

Avots: ME III, 332