plikvēderis
plikvēderis BW. 25255, 4, plikvē̦de̦rs,
1) ein Bettelarmer, eig. ein Kahlbäuchiger:
sasēdaties, plikvē̦de̦ri, nu māsiņa pūru dala! RKr. XVl, 216;
2) plikvē̦de̦ru grupa, apodes Konv. 2
Avots: ME III, 345
1) ein Bettelarmer, eig. ein Kahlbäuchiger:
sasēdaties, plikvē̦de̦ri, nu māsiņa pūru dala! RKr. XVl, 216;
2) plikvē̦de̦ru grupa, apodes Konv. 2
Avots: ME III, 345