plikvēderis

plikvēderis BW. 25255, 4, plikvē̦de̦rs,

1) ein Bettelarmer, eig. ein Kahlbäuchiger:
sasēdaties, plikvē̦de̦ri, nu māsiņa pūru dala! RKr. XVl, 216;

2) plikvē̦de̦ru grupa, apodes Konv. ²

Avots: ME III, 345