pucināt

pucinât U., tr., fortjagen, forthetzen, (einen Hund auf jem.) aufhetzen Karls.: rīdi tuo burvi, pucini! A. XVI, 366. vilkatu pucina ar suņiem LP. VII, 864. meitām jāpucina suns Etn. II, 54. Aus dem Niederdeutschen (vgl. nd. anputsen "anhetzen" bei Falk-Torp 1528)?

Avots: ME III, 401