pudīt

pudît, meist in der Zstz. mit aiz-, tr., fortschaffen Naud. Refl. pudîtiês, -ĩjuôs, sich beeilen (etwas zu tun): pudījies nu mudīgi un laid luopus ganuos! Wain. Reimwort zu kudîtiês; entstanden aus falsch aufgefasstem aiz[s]pudît (zu gr. σπεύδειν "beschleunigen" u. a.)?

Avots: ME III, 402


pudīt

pudît, ‡

2) "celt nuo miega augšā ar steigu" Frauenb. Refl. -tiês: auch Bixten.

Avots: EH II, 320